تحلیل روانشناختی شخصیت دررمان های فتاهغسان و عذراءقریش جرجی زیدان

شخصیت فرد، فاکتوری است که همواره بر زندگی فرد تأثیر می گذارد، و حتی به طور ناخودآگاه رفتار و مناسبات فرد تحت تأثیر شخصیت وی می باشد. شخصیت در طول عمر انسان ثابت و پایدار است ولی قابل اصلاح می باشد. عوامل گوناگونی بر روی شخصیت فرد تأثیر می گذارد که عبارتند از: شغل، تربیت، مسکن، بیماری ها و ... . از گذشته تاکنون روانشناسان بسیاری به تحلیل و شناخت انسان پرداخته اند. از جمله این روانشناسان، روانشناسان نظریه صفات می باشند که تأکید بر صفات افراد دارند. از پیشگامان این نظریه، آیزنگ و بقراط می باشند. نظریه تیپ های شخصیت آیزنگ و بقراط به صفراوی، دموی، بلغمی، سوداوی و نظریه ابعاد شخصیت آیزنگ به برون گرا یا درون گرا، روان رنجورخویی یا ثبات هیجانی، روان پریش خویی یا کنترل تکانه تقسیم می شود. از آن جایی که در داستان ها و تمامی آثار شخصیت انسان ظهور و بروز می کند. بنابراین این پژوهش بر آن است شخصیت را از دیدگاه آیزنگ و بقراط در رمان های فتاه غسان و عذراء قریش بررسی نماید که از بهترین رمان های جرجی زیدان است تا به این سوال پاسخ دهد تا چه اندازه شخصیت های موجود در دو رمان با نظریه آیزنگ و بقراط قابل انطباق است؟ برآیند این پژوهش نشان می دهد که در رمان فتاه غسان بیشتر شخصیت ها دموی، برون گرا، ثبات هیجانی و کنترل تکانه و در رمان عذراء قریش بیشتر شخصیت ها صفراوی، برون گرا، روان رنجورخویی و کنترل تکانه می باشند.